سالهاست که چشم به آسمان دوخته ایم تا شاید با ورود چشمگیر گردشگران و رونق صنعت گردشگری در ساحل بندرگز، رنگ و روی شهر تغییر کند و قطار توسعه شهر کهن حاشیه خلیج گرگان از حالت ایستایی و سکون خارج شود...
به گزارش کناره ، هنوز زخم بی تدبیری و ناکارآمدی برخی مدیران در اجرای طرح نیمه تمام معروف به " پروژه عمانی ها " در شمال بندرگز بر دل شهر باقی است که صدای نفس های به شماره افتاده ی ساحل نیز در کنار آن خودنمایی کرده است.
تا دیروز پس روی آب و فقدان امکانات چشم نواز و نبود تاسیسات اقامتی در ساحل بندرگز معضلی بود که اجازه نمی داد تعداد و مدت توقف مسافران در این شهر به رقم قابل توجهی برسد اما امروز گردشگران بومی و غیر بومی، نیامده پا به فرار می گذارند که مبادا آلودگی های ساحل آنها را اسیر مراکز درمانی و بیماری های آنچنانی کند.
این روزها با انباشته شدن حجم وسیعی از زرداب و لجن های متعفن و بد بو، ساحل بندرگز به همه چیز شبیه است جز ساحل دریا !کافی است چند دقیقه در کنار ساحل به تماشای دریا بنشینی تا از هر چه دریاست بیزار شوی. نمی دانم با وجود این همه آلودگی در ساحل دریا، چگونه می توان امید داشت که بندرگز در زمره یک منطقه توریسم پذیر شمال کشور جای گیرد؟
آیا واقعاً عنان از کف رفته و نمی توان برای درمان بیماری های پس روی آب خلیج، ناکارآمدی طرح های گردشگری و آلودگی محیط که سال هاست ساحل بندرگز را از رسیدن به توسعه باز داشته است، چاره ای اندیشید؟
آیا زمان آن نرسیده است که برای جذب گردشگر، مسئولان شعار مسلک، امدادهای غیبی را بی خیال شوند و در نوع مدیریت و عملکرد گذشته شان تفکر کنند؟بیماری عدم توسعه ساحل از چه نوع است؟ انسانی یا طبیعی؟
متولیان پاسخ دهند؟
اسماعیل البرزی