۹۲ تا ۹۵ درصد زعفران دنیا در ایران تولید می شود در حالی که به سبب بی توجهی به سیاست استفاده از فرآورش زعفران  و صادرات محصولات فرآورده این محصول تنها 5 درصد از بازار جهانی در دست ایران است.

آقای غلامرضا میری نائب رئیس شورای ملی زعفران گفت: با توجه به آنکه ۹۲ تا ۹۳ درصد تولید زعفران را عهده دار هستیم؛ بنابراین مدیریت زعفران در بازارهای جهانی مستلزم سرمایه گذاری جدید و ثبات اقتصادی است.

به گفته او، با وجود هزینه کار تحقیقاتی سرمایه گذاران حاضر به پذیرفتن ریسک آن نیستند که براین اساس در شرایط ثبات اقتصادی باید به سمت و سوی صنایع تبدیلی رفت.

نائب رئیس شورای ملی زعفران گفت: در شرایط کنونی ارز آوری حاصل از صادرات  ۳۲۰ میلیون دلار است، درحالی که با صادرات فرآورده های زعفران ارزآوری افزایش خواهد یافت.

آقای علی حسینی عضو شورای ملی زعفران گفت: هم اکنون در سیاست واردات زعفران ایران به چین، بزرگترین تولیدکننده در تعیین سیاست ها نقشی ندارد.

حسینی می گوید: با وجود نبود استراتژی و استاندارد واحد برای زعفران همچنان سرگرم سیاست خام فروشی هستیم و تنها شعار بزرگترین تولیدکننده را می دهیم.

گرچه بی توجهی به شناسنامه دار کردن زعفران شاه کلید نیست، اما یکی از راه های توسعه صادرات است که متاسفانه اجرای آن از ۱۰ سال گذشته تاکنون مغفول مانده است.

 به گفته حسینی، بیش از ۷۵ درصد زعفران کاران کمتر از یک هکتار زعفران کاری دارند که با استراتژی مناسب می توان به خام فروشی و تجارت پایان داد.

آقای قاسم پیشه ور رئیس نظام صنفی کشاورزی و منابع طبیعی گفت: علی رغم آنکه در تولید محصولات کشاورزی شرایط مساعدی داریم، اما در بحث فرآوری و تجارت ضعیف هستیم.

به گفته او، با توجه به مشکلات فرآوری محصولات استراتژیکی همچون زعفران ناشی از کمبود صنایع تبدیلی نیاز است که تشکل های صنفی وارد مدار شوند و کارهای بسته بندی را انجام دهند تا صادرات به صورت خام و فله انجام نشود.

پیشه ور می گوید: با وجود فقدان تشکل های بازرگانی، کشاورزان برای دستیابی سریع الوصول به نقدینگی ناشی از هزینه های بالای تولید و بدهی های معوق چاره ای جز خام فروشی ندارند.

رئیس نظام صنفی کشاورزی و منابع طبیعی گفت: با واگذاری قانون انتزاع می توان انتظار داشت که بازرگانی در واردات و صادرات دیده شود‌ چرا که برای حل مسائل تولید و افزایش ارزاوری توجه به این موضوع باید در دستور‌کار قرار گیرد.

گرچه کشور ما از ۳ هزار سال پیش پرچم دار تولید زعفران در دنیاست، اما با سیاست گذاری نامناسب ممکن است جایگاه بزرگترین تولیدکننده را از دست بدهیم که با این وجود اتخاذ استراتژی بی طرفانه منافع ملی و کشاورزان را در بر می گیرد.