به گزارش کناره به نقل از"پایگاه خبری تحلیلی نیلکوه" سلیمان قربان‌زاده در حاشیه آغاز طرح سرشماری حیوانات به خبرنگار نیکلوه گفت: این سرشماری به مدت 4 روز با مشارکت نیروهای مستقر در پارک، اداره کل محط زیست استان، همیاران و دوستداران محیط زیست که ساماندهی شده‌اند انجام می‌شود.

وی افزود: سرشماری‌ها هر سال در دو فصل بهار و پاییز با هدف ارزیابی شرایط و برنامه‌ریزی مدیریتی به اجر درمی‌آید.

رئیس پارک ملی گلستان تصریح کرد: این گروه‌ها در 5 منطقه این پارک شامل میرزابایلو، سوله گرد، لهندر، دشت و تنگه گل از 3 گونه پستانداران این پارک شامل آهو، کل و بز، قوچ و میش سرشماری می‌کنند.

قربان‌زاده با اشاره به افزایش وحوش پارک ملی گلستان گفت: علت این افزایش حفاظت بهینه، مدیریت خوب، به‌کارگیری آتش‌بانان و نیروهای مردمی، تعامل با جوامع محلی حاشیه پارک و تکمیل ناوگان ترابری بوده است.

وی افزود: براساس استاندارد جهانی برای حفاظت در هر هزار هکتار یک محیط‌بان نیاز است در حالی‌که این پارک حدود 50 محیط‌بان دارد که تنها 39 درصد نیاز پارک را برطرف می‌کند و این پارک نیاز به حداقل 180 تا 200 نیرو دارد.

به گزارش «نیلکوه» پارک گلستان، قدیمی‌ترین پارک ملی ثبت‌شده در كشور ایران و پناهگاهی کم‌نظیر برای حیات‌وحش است كه هزار و 350 گونه گیاهی و 302 گونه جانوری و ازجمله نیمی از گونه‌های پستانداران ایران را در حدود90 هزار هكتار مساحت خود جای‌داده است.

اختلاف ارتفاع در پارك حدود دو هزار متر است كه این مسئله تنوع زیستگاه‌ها و ریزبوم‌های متعددی را در پارك ایجاد كرده است.

در این پارک رودخانه‌های متعددی جریان دارد و بیش از 21 دهنه چشمه در آن شناسایی‌شده است كه مهم‌ترین آن‌ها رودخانه مادرسو، زاو، قرتو، چشمه‌های گلشن، گلستان، جانو، سردارخانه، دوشان، آق سو، كركولی است.

آبشار آق سو و آبشار جنگل گلستان با ارتفاع 70 متر و آب دهی 30 لیتر بر ثانیه از آبشارهای معروف این پارك هستند و از مهم‌ترین کوه‌ها و دره‌های این بوستان می‌توان به ارتفاعات قره قون، تنگه گل، شاخا، یكه قدم، آلمه، قره قاشلی، قوفی قورچی و دره‌های آلمه، آنسر، قرغون، آق سو، آلی دالی، آدنس، جمشیدآباد، قزقلعه، آلوباغ و خشک است.

پارک ملی گلستان بین دو حوزه نیمه نم پسند و نیمه خشکی‌پسند قرار دارد و به‌تدریج درحرکت به‌طرف شرق، سیمای طبیعی آن به حالت استپیك تغییر پیدا می‌کند، به همین جهت عناصر گیاهی نواحی سه‌گانهٔ فوق را می‌توان در پارك مشاهده كرد.

تنوع و رنگارنگی گیاهان در پارك ملی گلستان چنان مناظر زیبایی را به وجود آورده است كه نظیر آن را در کم‌تر نقطه‌ای از كشور می‌توان یافت.

69 گونه پستاندار در پارک ملی گلستان شناسایی‌شده‌اند. پلنگ و خرس قهوه‌ای از گوشت‌خواران بزرگ پارک ملی هستند. سمور جنگلی از گوشت‌خوارانی است كه احتمالاً فقط در پارک ملی گلستان زندگی می‌کند و بر ارزش ژنتیكی پارک افزوده است.

این منطقه از بهترین زیستگاه‌های گوسفند وحشی اوریال بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین زیرگونهٔ گوسفند وحشی ایران است و یكی از خالص‌ترین جمعیت‌های قوچ و میش اوریال را در خود جای‌داده است.

149 گونه پرنده در پارک ملی گلستان شناسایی‌شده است كه از این تعداد، 48 نوع در فصل بهار و تابستان در منطقه مشاهده می‌شود و 62 گونه بومی پارك ملی هستند.

پارک ملی گلستان اولین پارک ملی ایران بود كه در سال 1354 در فهرست جهانی به عنوان یكی از 50 ذخیره‌گاه زیست‌محیطی كره زمین به ثبت رسید.

بیشترین وسعت پارک ملی گلستان در استان گلستان، حدود 34 درصد آن در استان خراسان شمالی و بخش ناچیزی نیز در استان سمنان قرار دارد.