همه آمده بودند، یکی با ویلچر و دیگری با عصایی که غنیمت معنوی از دفاع مقدس بود...

به گزارش کناره ، پیرمردی که روزهای بدرقه جوانانی مانند مهدی آقای آن روزها هنوز یادش بود  و زنان و دختران هم که مانند همیشه ی تاریخ آمده بودند تا بار مصیبت را با صبر و شکیبایی به دوش بکشند. 

هوای مطبوع، جمعیت فراوان، نوحه سرایی و سینه زنی؛ می شد از چهره ها و نگاه های خیره به آسمان و زمین و جمعیت فهمید که خیلی ها در ذهن خود مشغول عشق بازی با خاطرات شهید هستند. انگار محرم نرم نرمک از راه رسیده است غافل از آنکه اربعین دارد از راه می رسد و این کشور تا دلت بخواهد در روزهایی که فکرش را هم نمی کردیم محرم و اربعین و شهادت داشته است. 

شنیدن خبر بی سر بودن بقایای پیکر شهید مهدی آقا شریعتی بی اختیار کنجکاوم کرد که در لابلای جمعیت به دنبال جوانان و نوجوانان امروزی بچرخم تا شاید از حس و حال و کاوش در عمق چهره آنها رابطه ای میان نسل اول انقلاب و نسل جدید بیابم.

 آیا نسل جدید می تواند درک کند که #بهای این امنیت، ایستاده رفتن و بی سر بازگشتنِ جوانان چند دهه قبل بوده است؟

 آیا جوانان امروز باورشان می شود که دیروز یک نفر مانند آنها از آبادی های بی نام و نشانِ لابلای رشته کوه های ساکت و بی صدای البرز راه دفاع از ناموس و وطن  در پیش گرفته و امروز نوه هایش با استخوان های بی سر پدربزرگ عشق بازی می کنند؟

 آیا و آیا و هزاران آیای دیگر که فقط در ذهن تداعی می شد تا سوالِ وجود یا عدم وجود غیرت در نسل جدید را ذهن نگارنده پاسخگو باشد.

به دنبال پاسخ سوال بودم که ناگهان احساس کردم  تصویری از لابلای جمعیت می خواهد با من سخن بگوید.

انگار به رگ غیرتش بر خورده بود و کم مانده بود که با خطاب و عتاب بگوید که ما بودیم و ایستاده رفتیم و با تابوت و یا مانند محسن حججی بی سر برگشته ایم .
شما چه کرده اید؟

احسان حاجی حتم لو را می گویم .

امروز تصویر این شهید نسل جدید انقلاب از ابتدا تا انتهای مراسم تشییع در لابلای جمعیت بر دستان یک شیر زن خود نمایی می کرد تا بگوید پرچم مهدی آقا شریعتی  و باکری و همت و صیاد و تهرانی مقدم و شهریاری بر زمین نمانده است و از این پس هم  رویش های جدید انقلاب آن را بر زمین نخواهند گذاشت.

بی آنکه از کسی سوالی بپرسم و کسی پاسخ دهد؛ شرمنده شدم. با نگاهی سراسر شرمندگی به چهره ی نوجوانان و جوانان در لابلای جمعیت خیره شدم و با خود در ذهنم خلوت کردم که شاید روزی دیگر مدال سرخ شهادت بر گردن همین ها باشد و باز هم آن روز ما شرمنده باشیم که به راستی ماها چه کرده ایم و رابطه ما با شهدا چه بوده است؟
اللهم الرزقنا الشهاده فی سبیلک

اسماعیل البرزی

انتهای پیام/

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

تازه ترین اخبار