به گزارش کناره، ورود برق به مازندران با کارخانه‌های برق حرارتی همزمان بوده است نخستین کارخانه برق حرارتی در استان مازندران و گلستان در بندر گز در روز 5 دی‌ماه 1269 به همت بازرگان مشهوری به نام «قاسم اف» خریداری و احداث شد.

پس از این شهر به تدریج بابل، ساری و... دارای روشنایی و برق شدند.

تا پیش از برپایی شرکت برق منطقه‌ای مازندران و در دورانی که رد پای برق در گیلان به تاسیسات خوشتاریا در بندرانزلی می‌رسد، در مازندران رغبت چندانی به نصب تاسیسات برقی وجود نداشت و نخستین گزارش در این باره به سال 1307ه.ش می‌رسد که ایجاد تاسیسات برق در گیلان و گرگان نظر یک بابلی را جلب و وی را به اقدامی همانند وادار می‌کند.

در آن سال‌ها فلسفی و شرکا نخستین مولد برق را به قدرت 150کیلو وات در گرگان نصب و راه‌اندازی کرد.

شهرهای دیگر مازندران همچنان از نیروی برق بی‌بهره بودند تا آنکه در 1315 ه.ش توسط ارباب رستم سهیل موتوری به قدرت 60 کیلو وات در آمل نصب و به بهره‌برداری رسید. 

ابتدا شمار مشترکان در مازندران بسیار اندک بود؛ به‌طوری‌که جمع کل مشترکان شهر ساری در 1321 ه.ش به یکصد و بیست مشترک می‌رسید و تنها 200 چراغ روشنایی معابر وجود داشت.

در سال‌های دهه 20 حضور بخش‌خصوصی در صنعت برق استان کمرنگ‌تر شد و رفته‌رفته شهرداری‌ها عهده‌دار تولید و توزیع برق در نقاط زیر پوشش مدیریت خود شدند. این روند به کندی پیش می‌رفت.

در سال‌های دهه 30 بود که کار مرمت و نوسازی شبکه‌های برق، آن هم در برخی شهرها همراه با نصب مولدهای پرقدرت جدید به وسیله شهرداری‌ها صورت پذیرفت و حتی برخی شهرداری‌ها برق‌های خصوصی چند شهر را زیر پوشش مدیریت خود بردند و این وضع تا تشکیل وزارت آب و برق و شرکت‌های وابسته به آن کمابیش ادامه داشت.

نویسنده:صیدآبادی