چیزی که این روز‌ها بر همه آشکار است و نمی‌توان آن را نادیده گرفت آن است که مشکلاتی از قبیل بیکاری، افزایش روزافزون قیمت اجاره خانه، خرج زندگی و تهیه جهیزیه هر جوانی را برای تشکیل یک زندگی مشترک به فکر فرو می‌برد.

اواسط سال ۹۸ زمانی که اعلام شد وام ازدواج به هر یک از زوجین در سال ۹۹، ۵۰ میلیون پرداخت می‌شود، کورسوی امیدی در دل جوانان جان گرفت تا شاید گرهی از مشکلاتشان برای تشکیل خانواده باز شود، اما شرایط اقتصادی در ۹ ماه اخیر نوسانات زیادی داشت و در عمل نشان داد افزایش مبلغ وام ازدواج آنقدر‌ها هم برای تازه عروس و داماد‌ها گره‌گشا نخواهد بود، اما دولت راهکار بهتری برای حل مشکلات ازدواج جوانان پیدا نکرد.

سال ۹۹ که رسید پرداخت وام ۵۰ میلیونی آغاز شد، اما در این میان عده‌ای با وام ازدواجی که پرداخت می‌شد کاسبی راه انداختند و یا عده‌ای نیز در سنین بالا تصمیم به تجدید فراش کردند و به هر طریقی که شد خواستند از فرصت فراهم شده کمال استفاده را ببرند.

هر چند که برای مورد آخر با درخواست وزیر ورزش و جوانان، رئیس جمهور برای متقاضیان دریافت وام ازدواج سن و سال تعیین کرد و مقرر شد وام ازدواج به زوجین ۱۸ تا ۴۰ سال پرداخت شود که البته این اقدام موجب شد انتقاداتی به دولت وارد شود. عده‌ای معتقدند در روزگاری که میانگین سن ازدواج در تمام دنیا افزایش پیدا کرده و دولت‌ها بحران جمعیت را کاملا درک کردند، کشور‌ها به شیوه‌های مختلف افراد را به فرزندآوری تشویق می‌کنند، اما در کشور ما چون وزیر ورزش و جوانان گفته «درخواست وام ازدواج از سوی بالای ۶۰ ساله‌ها در حال زیاد شدن است»، وام ازدواج بالای ۴۰ ساله‌ها را قطع می‌کنند.

اما سوال دقیقا اینجاست آیا وام ۱۰۰ میلیونی کفاف شروع یک زندگی را می‌دهد؟

بهتر است قیمت برخی از رکن‌های اصلی شروع یک زندگی را مرور کنیم؛ هر زوجی فارغ از خرید طلا، هدایای بله برون و... برای یک زندگی نیاز به سقف بالای سر دارند؛ برای اجاره یک خانه نقلی و کوچک در منطقه متوسط نشین تهران باید حداقل ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون تومان کنار گذاشته شود که البته برای این مورد وام ازدواج نه تنها جوابگو نیست، بلکه خلأهایی را نیز به وجود می‌آورد.

با یک جست و جوی ساده در سایت‌های فروش لوازم خانگی متوجه می‌شوید که قیمت وسایل خانه چندین برابر سال‌های گذشته افزایش یافته؛ اگر بخواهید تنها به سراغ اجناس تولید داخلی و ایرانی بروید متوجه خواهید شد که مثلا یک یخچال فریزر ساخت ایران که یک خانواده متوسط بتوانند آن را تهیه کنند بین ۱۲ تا ۲۰ میلیون تومان قیمت دارد و یا قیمت یک تلویزیون معمولی تولید داخلی ۷ تا ۱۱ میلیون تومان و یک لباسشویی ساخت ایران بین ۸ تا ۱۵ میلیون تومان است. لازم به توضیح است که یک زوج تازه ازدواج کرده تنها با یک یخچال فریز، تلویزیون و یک ماشین لباسشویی نمی‌توانند زندکی کنند و قاعدتا نیازمند ملزومات بیشتری هستند.

البته همه این‌ها در حالی است که مخارج یک جشن ساده در حد یک مهمانی به اقوام درجه یک با تخمین قیمت‌های امروز عدد قابل ملاحظه‌ای را برای جوانان در پی خواهد شد.

اما آیا واقعا با وجود اینکه قیمت‌ها روز به روز افزایش می‌یابد، وام ۱۰۰ میلیون تومانی زوجین می‌تواند چه دردی از جوانان دم بخت را درمان کند؟

در واقع با ۵۰ میلیون تومان وام دختر می‌تواند تنها ۴ مورد از اقلام ضروری یک زندگی را تهیه و پسر نیز نهایتا می‌تواند یک جشن ساده برگزار کند، این در حالی است که در دو سه سال گذشته با همین مبلغ می‌توانستند تمام جهیزیه عروس را خریداری کنند!

با این وضع تورم در کشور، زوج‌های جوانی که پشتوانه مالی ندارند و یا از طرف پدر و مادر تأمین نمی‌شوند؛ چگونه می‌توانند با ۱۰۰ میلیونی که بابت وام ازدواج دریافت می‌کنند از پس مخارج و خرید لوازم منزل بر آیند؟! افزایش وام ازدواج نه تنها مشکل ازدواج جوانان کشور را حل نمی‌کند، بلکه به قول تندگویان معاون امور جوانان وزارت ورزش و جوانان آن‌ها را به یک بدهکار بانکی تبدیل و یا نهایتا آن‌ها را تبدیل به دلالان خرید و فروش وام ازدواج می‌کند. بهتر است دولت برای تسهیل در روند و مسیر ازدواج  جوانان کشور تدابیر بهتر و موثرتری تدارک ببیند و در حال حاضر بهترین راه نیز احیا و اجرای قانون تسهیل امر ازدواج است که ۱۵ سال است به مرحله تصویب رسیده اما تاکنون اجرایی نشده است، چرا که در این قانون اغلب نهادها و سازمان‌های دولتی و خصوصی مکلف شده‌اند تمامی ظرفیت‌های خود را برای تسهیل ازدواج جوانان کشور به کار گیرند

انتهای پیام/