به گزارش کناره ،  نویسنده این مطلب روزهای نیامده را به رسم دور اندیشی به نگارش درآورد تا مخاطب، بمانند آینه ای تمام قد، روزهای پیش رو را برای خود تصور نماید و اگر قصد او خیر است ، آینده را از همین امروز دریابد و در مسیر قرار گیرد ...

 در روزگارانی نه چندان دور ، در ایام دفاع مقدس ، وقتی رزمندگان جهت پیشروی با موانعی برخورد می کردند به نام جاده مین ، گردان تخریب وارد عمل میشد.

گردان تخریب با جوانانی شجاع و با تسلط به دانش تخریب مین ، وارد میدان می شدند و در کنار این جوانها افراد باتجربه تر هم پشتیبان فنی آنها بودند و همه آگاه به این بودند که : صفحه فشار، خرج اصلی، چاشنی انفجاری و محفظه، درپوش چاشنی، ضامن، ماسوره و ... چیست؟

لذا این گردان وظیفه تخریب این میادین رو داشت تا رزمندگان به سلامت عبور کنند و به دل دشمن بزنند و سنگرهای کلیدی را فتح کنند.

گذشت و گذشت ، جنگ با تمام خوبی ها و بدی ها تمام شد، بنیان گذار انقلاب با کوله باری از غم و اندوه ، دنیا را وداع گفت.

 نوبت به سازندگی رسید، باز هم جوانان متخصص با حمایت بزرگان انقلاب وارد میدان کار شدند جهت آبادانی کشور، در همان روزها و در کنار این سازندگی به یکباره مباحثی مطرح شد که ریشه های ایدئولوژیک انقلابی را که به فرموده بنیان گذارش انقلاب فرهنگی بود مورد هجمه قرار داد، در همان روزها فرمانده ( رهبر انقلاب امام خامنه ای) هشدار می داد که مبانی انقلاب زیر سوال رفته است.

باز هم گذشت و باز هم فرمانده هشدار می داد که مبانی انقلاب زیر سوال رفته است، سالها گذشت و این هجمه ها شدید تر شد تا اینکه فرمانده رسما سخن از تهاجم به میان آورد و گفت: تهاجم فرهنگی.

با این سخن دلسوزان نظام هوشیاری خود را به دست آوردند و شروع به تربیت افرادی کردند دلسوز و خدمت گزار، این افراد همان نسل سوم انقلاب هستند، نسلی جوان و با نشاط، شجاع و آگاه به مسائل روز، گفتمانی تشکیل شد به نام جنگ نرم و به تبع این جنگ ، تشکیلات گسترده ای شکل گرفت، همانند دوران جنگ باز هم رزمنده ها آماده نبرد شدند در کنار رزمنده ها یکی از اجزاء این تشکیلات جنگی گردان تخریب بود و افراد آن تخریب چی نام گرفتند و برای اینکه با نظام بین الملل هماهنگ شوند لذا وظیفه سازمانی آنها (critic  ،منتقد ) نامگذاری شد.

وظیفه این تخریبچی های دلسوز این بود که جاده فکری آلوده به مین پیش روی نظام را خنثی کنند. این مین ها همان ایدئولوژی ها بودند. داخل این مین ها مثل زمان جنگ سخت صفحه فشار، خرج اصلی، ضامن و ... وجود داشت فقط چون جنگ نرم بود ، اسامی آنها کمونیسم، امپریالیسم، فمینیسم،اومانیسم، سوسیالیسم و در نهایت خرج اصلی مین که همان لیبرالیسم هست نام گرفت.

رزمنده ها آرام آرام و به قول معروف گل و بلبل شروع به کار کردند به یک باره از فرمانده ندا آمد که : برادرا دشمن نزدیکه ، دیگه وقت نداریم ، کاری کنید رزمنده ها دست به کار شدند و وقتی به موانع برخورد می کردند ، کار را به تخریب چی ها می سپردند اینجا بود که تخریب چی های ولایی و جان برکف وارد کار می شدند لذا سریع و ضربتی شروع به تخریب مین ها کردند و در این راه از جان خود هم مایه می گذاشتند بعضی رزمنده های اسلام که پشت صحنه نگاه می کردند دلشان می سوخت و همراه با آنها خودشان را به آب و آتش می زدند ولی برخی رزمنده ها هم خرده می گرفتند و می گفتند چرا دارید خودتان را به آب و آتش می زنید؟ بگذارید آرام آرام کار تخریب انجام شود... چرا هم دارید جان خودتان را می گیرید و هم جان دیگران را؟ ولی این رزمنده ها که نیت خیر هم داشتند فقط معلوم نبود به چه دلیلی و چرا ؟!!!!

صدای فرمانده را نمی شنیدند که فریاد می زد و می گفت : برادرا دشمن نزدیکه ، دیگه وقت نداریم ، کاری کنید.

اَین عمّار ؟!!!!

آرش مرندی