به کیوسک عوارضی رسیدیم. خودرویی با پلاک ملی ۱۲ قبل از ما قصد عبور داشت. صحبت هایش با مسئول عوارضی به درازا کشید و حتی از نحوه بالا و پایین شدن دستهایشان حس کردم شاید مکالمات عادی و دوستانه نباشد. به هر حال خودروی پلاک ۱۲ رد شد.
  علت تاخیر را پرسیدم .گفتند فقط خودروهایی که با پلاک بندرگز باشند عوارضی نمی دهند. پلاک خودروی ما هم مربوط به استان نبود اما با دادن تست زنده گویش محلی بدون آنکه مبلغی پرداخت کنیم رد شدیم.
در کنار مزار شهدای گمنام برای قرائت فاتحه توقف کردیم. راننده خودروی پلاک ۱۲ هم قبل از ما آنجا رسیده بود و خانواده اش هم کنارش بودند.
مسافر غریبه وقتی متوجه گویش محلی ما شد با آرامش خاصی که بیشتر، کلامی شبیه کنایه خطاب به ما بود، به خانواده اش گفت : خانم سعی کن فاتحه رو آروم بخونی که ثوابش کامل بشه. بالاخره اینجا هر فاتحه ۲۵۰۰ تومان هزینه داره.
چند لحظه بعد ، به ایشان گفتم همه شهرهای کشور و به ویژه شهرهای شمالی چنین چیزی مرسوم است. پاسخ داد : بله زیاد دیده ام اما ندیده ام که برای قرائت فاتحه و زیارت مزار شهدای گمنام هم پولی دریافت کنند.
بعد از چند دقیقه دیدم بدون آنکه به سمت ساحل برود، از محدوده مزار شهدای گمنام خارج شد و به شمت شهر رفت.
 راستش را بخواهید از اینکه آن غریبه با ناراحتی مبلغی را پرداخت کرد و پس از قرائت فاتحه، عطای ماندن در بندرگز را به لقایش بخشید و رفت دلگیر شدم.

به راستی قیمت هر فاتحه چند است؟
آیا با این طرح های نیم بند اقتصاد گردشگری رونق می گیرد؟
در این باره بیشتر خواهیم نوشت/ اسماعیل البرزی