به گزارش کناره، از بندرگز به سمت گلوگاه در حرکت بودیم ، چهره ای آشنا که در کنار جاده انجیر می فروخت نظرمان را به خود جلب کرد.

وقتی نزدیکتر شدیم او را شناختیم، او همان فردی بود که چند سال پیش عکس ها و بنرهای وی را در سطح شهر دیده بودیم، بنرها و پارچه هایی که برای تبریک به یک افتخارآفرین جهانی در سطح شهر نصب شده بود.

همین بهانه ای شد تا با وی به گفت و گو بپردازیم:

*خودتو معرفی کن؟

محمدرضا تخشا هستم 31 ساله و اهل شهرستان بندرگز در استان گلستان و کاپیتان تیم ملی فوتسال معلولین ایران.

*چند ساله که عضو تیم ملی هستید؟

از سال 82 به عضویت تیم ملی در آمدم و 11 سال است که کاپیتان تیم ملی هستم، اولین بازی رسمی من در سال 83 در مسابقات فوتسال کشورهای اسلامی بود.

*چه مقام هایی رو تا حالا کسب کردید؟

در مسابقات جهانی و آسیایی مقام های بسیاری را برای کشورمان کسب کردیم .

در سال 90 در مسابقات جام جهانی ایتالیا با کسب مدال طلا قهرمان شدیم، در سال 83 در مسابقات فوتسال کشورهای اسلامی تیم ما نائب قهرمان شد،

در سال 87 مسابقات آسیایی کشور امارات هم به مقام دوم رسیدیم. 

در مسابقات جهانی فرانسه در سال 91 سوم شدیم.

و ...

*آیا تا حالا حمایتی هم از سوی مسئولین صورت گرفت؟

با جابجایی مسئولین کسی مرا نمی شناسد، هیچگونه حمایتی نه از مسئولین کشوری بلکه از سوی مسئولین ورزشی استانی و شهرستانی هم صورت نگرفته.

البته باید بگم که وعده های زیادی به من دادن، از جمله شورای شهرمان قول یک تکه زمین در شهرستان را به من دادند ولی به قولشان عمل نکردند و بعد از این همه سال هیچ خبری از من نمیگیرند.

در شهر هم دیگر کسی مرا نمی شناسد، اینجا هرکی پارتی داشته باشه حمایت میشه!!

*شغلت چیه و درآمد ماهیانه ات چقدره؟

شغل ثابتی ندارم، شغل اصلیم خرید ضایعات آهن است که با توجه به فصل کار، ماهی فروشی و انجیر فروشی ، تمشک چینی و ...  هم می کنم.

زندگی خیلی سخت است، 3تا فرزند دارم و باید چرخ زندگیم را بچرخانم و خرج خانواده ام را بدست آورم، درآمد ماهیانه ام بطور میانگین 300 الی 400 هزار تومان است.

یک صندوق حمایت از قهرمانان ملی هم هست که هر چند سال یکبار یک مبلغ ناچیزی هم به ما می دهند.

*درخواستی از مسئولین داری؟

درخواستم از مسئولین اینه که از من که یک قهرمان ملی هستم حمایت کنند و حداقل یک شغل ثابت به من بدهند.

 

 

 

محمدرضا تخشا یکی از استعدادهای کشورمان است که مدال های ارزنده ای در سطح جهانی برای کشور عزیزمان  کسب نموده اما مورد بی مهری مسئولین قرار گرفته است.

به نظر می رسد چون از طبقه پایین جامعه است و معلولیت دارد نظرها از او برداشته شده است در صورتی که توجه به این گونه افراد باید بیشتر باشد!

گفتنی است در گذشته نیز بی توجهی به کاپیتان تیم ملی معلولین فوتسال کشورمان سوژه خبری شده بود و حتی در برنامه 90 هم حضور یافت ولی همچنان برای گذران زندگی به انجیر فروشی و تمشک چینی و ... مشغول است ، درآمد ماهیانه 300 تومان شایسته کاپیتان تیم ملی ایران نیست .

چگونه است که "سوراخ شدن رادیاتور یکی از ماشین های میلیاردی علی دایی!" تیتر رسانه ها می شود و همه از آن آگاه اند ولی دست و پنجه زدن کاپیتان تیم ملی در مشکلات و چرخاندن چرخ زندگی با سه چرخه اش همچنان در از نگاه مسئولین دور مانده است.