به گزارش کناره ، آخر صفر است و روز شهادت آقا علی بن موسی‌الرضا(ع)، به‌رسم ادب و همسایگی و هم‌جواری به جهت زیارت، عازم حرم می‌شوم، امروز با تمام‌روزها متفاوت است، شلوغی خیابان‌ها حکایت از دل‌های عاشق همسایگان مولا دارد که به‌رسم هرسال با پای پیاده عازم حرم شده‌اند.

 انگار همه قصد زیارت آقا را دارند و این هوای سرد ذره‌ای در قدم‌هایشان تأثیر ندارد و مستحکم‌تر از قبل به سمت حرم می‌شتابند، اگرچه آسمان تمام قدرت خود را به کار گرفته و هوا به‌شدت سرد است اما ابرها در خجالت این عاشقان کنار رفته و جای خود را به خورشید می‌دهند، باوجود تابش خورشید بر فراز مشهد، هوا همچنان سرد است اما گرمای وجود این دل‌های عاشق سرما پذیر نیست و یا رضا گویان سرما را کنار زده  و به پابوس ثامن‌الحجج (ع) می‌شتابند.

به میدان شهدا می‌رسم و خیابان شیرازی که در انتهایش گنبد طلایی آقا نمایان است، همه به‌رسم ادب به‌محض رسیدن به این مکان رو به سمت حرم ایستاده و دست بر روی سینه سلام به آقا می‌دهند «السلام علیک یا علی بن موسی‌الرضا(ع)».

اگرچه میدان شهدا و به‌ویژه خیابان شیرازی که به حرم می‌رسد به‌شدت شلوغ است اما این شلوغی ذره‌ای در حرکت عاشقان به مولا تأثیر ندارد و زن و مرد، پیر و جوان همه باهم در قالب دسته‌های عزاداری با سربندهای یا صاحب‌الزمان(عج) یا رضا گویان به سمت حرم در حرکت‌اند، اینجا زن و مرد و پیر و جوان معنا ندارد، عاشقان مولا تنها به مشهد و شهرهای اطراف حتی به مرزهای جغرافیای کشورمان ختم نمی‌شود و گستره دسته‌های عزاداری نشان از ورود زائران از سراسر جهان به مشهد دارد.

به اطراف می‌نگرم، میدان شهدا مملو از ایستگاه‌های صلواتی است و  خیمه‌های فراوان داخل میدان نشان از میزبانی ویژه امسال به زائران دارد؛ خیمه بزرگ داخل میدان توجهم را به خود جلب می‌کند به سمتش رفته و قصد ورود به خیمه را دارم که یکی از بانوان با لحنی آرام گفت: مشکلی برایتان پیش‌آمده؟ با تعجب به اطراف نگریستم و تابلوی بر روی خیمه که نوشته‌شده بود درمانگاه.

امسال در اقدامی مردمی، شهرداری مشهد با کمک دیگر ارگان‌ها به‌ویژه دانشکده پزشکی اقدام به راه‌اندازی درمانگاه در ورودی‌های اطراف حرم نموده است تا در صورت بروز مشکل برای زائرین هر چه سریع‌تر مداوا شوند.

همه برای میزبانی آمده‌اند پرستاران و بهیاران در قالب امداد درسانی، کسبه و فرهنگیان در قالب پذیرایی و ایستگاه‌های صلواتی که بانی اصلی تمامشان مردم هستند و تعدد ایستگاه‌های صلواتی و خیمه‌ها نشان از ارادت و میزبانی ویژه مشهدی‌ها به جهت پذیرایی از میهمانان آقا دارد.

میدان شهدا و اطراف آن مملو از عاشقان به مولا است که دست دعا به سمت آسمان بلند کرده و زیارت عاشقی را زمزمه می‌کنند، در گوشه‌ای کودکی که چادر مادرش را می‌کشد و اصرار درحرکت به سمت حرم را دارد و مادری که مانع حرکت می‌شود، توجهم را به خود جلب می‌کند با خود می‌اندیشم مگر می‌شود این‌همه راه برای زیارت بیایی و در نزدیک‌ترین مکان قدم از قدم برنداری و ساکن بمانی؟

برای دریافت پاسخ سؤالاتم به سمتش رفته و با او هم‌صحبت شدم که در جوابم گفت: من مشهدی هستم و رسم میهمان‌نوازی نیست که قبل از میهمانان بر سر سفره حضرتم حاضر شوم، حرف‌هایش برایم آشنا بود راست می‌گفت؛ این کاری بود که تمام مشهدی‌ها به جهت میزبانی همه‌ساله انجام می‌دهند.

همراه با یکی از دسته‌ها در خیابان شیرازی به سمت حرم حرکت می‌کنم پارچه‌های عزا تمام خیابان را فراگرفته است،  بنرهای اطلاعیه بر سر چهارراه‌ها حکایت از برگزاری مراسم‌های عزاداری و روضه‌خوانی در نقاط مختلف شهر و ایستگاه‌های صلواتی متعدد و پخش نذورات در مسیر عزاداران نشان از میزبانی خوب هم‌جواران حضرت به زائران دارد گویا تمام شهر برای این میزبانی بزرگ آماده‌اند و می‌خواهند حق همسایگی را در این روز عزیز به‌جای آورده  و خود را در این مصیبت، با صاحب‌الزمان(عج) با عرض تسلیت به حضرتش شریک نمایند.

اگرچه عقربه‌های ساعت در حرکت‌اند و سیل عظیم جمعیت مانع رسیدن سریع به حریم رضوی می‌شود اما این دل‌های عاشق زمان برایشان معنی ندارد و تنها به شوق پابوسی آقا قدم‌هایشان را استوارتر از قبل برمی‌دارند.

هوا ابری است اما شور و حرارت درونی مردم بر سرمای هوا غلبه کرده و گرمابخش فضا می‌شود این جوشش عشق است که دل‌ها را به حرم می‌کشاند هر چه به حرم نزدیک‌تر می‌شویم با بیشتر شدن جمعیت گویی دیگر قدم‌ها نیز در اختیارمان نیست و ناخودآگاه بر سرعتشان افزوده  می‌شود، هر کس با هر لهجه‌ای ارادت خود را به مولا ابراز می‌کند و عاشقان یا رضا گویان به دنبال بال پرواز به سمت حریم حضرتش می‌گردند.

 به حرم می‌رسم از بست شیرازی  می‌گذرم، حرم مانند همیشه شلوغ و مملو از جمعیت است و مردم در حال عرض ارادت به امامشان هستند پرچم‌های عزا بر فراز صحن و سرای حضرت همچون کبوتران حریمش بی‌قرارند.

دست ادب بر سینه گذاشته و با کسب اجازه از مولایم وارد صحن و حریم رضوی می‌شوم و دو رکعت نماز عاشقی در صحن و سرایش به نیابت از تمام دوستداران ائمه(ع)  اقامه می‌کنم با آرزوی تعجیل در فرج آقا صاحب‌الزمان(عج).