اما در کنار این مراسمات معنوی و عزاداری ها ، عاداتی هم در این ماه از ما سر میرند که زیبنده فرهنگ حسینی نیست .

 

یکی از این عادات زشت و ناپسندی که هر سال بیشتر می شود انداختن ظروف یکبار مصرفی است که غذای نذری در آن ریخته شده و توزیع شده است . 

 

 

 

 

بعد از پخش غذا در اطراف هر تکیه و حسینیه ، منظره بسیار آزاردهنده ای از انبوه زباله ناشی از ظروف یکبار مصرفی به چشم می خورد که به هیچ وجه زیبنده نیست . 

 

یادش بخیر زمانی نه چندان دور که خبری از ظروف یکبار مصرف نبود ، نذری ها در ظروف استیل یا چینی سرو می شد . اگر چه آن ظرف ها هم قشنگی و اصالت خاص خودشان را داشتند اما حالا چند سالی است که خیال همه بابت بردن و آوردن و پخش ظروف راحت شده است و این روزها نقش اصلی در پذیرایی عزاداران را ظروف یکبار مصرف ایفا می کنند . 

 

 

 

 

عکس زیر دلنوشته دختر یک پدر است ؛

پدری که به شغل شریف رفتگری مشغول است و شب و روز در شهرمان مشغول جارو کردن زباله هایی است که ما ، از روی یا غفلت یا به عمد بر روی زمین می ریزیم . 

 

 

 

 

متن به شرح زیر است :

هر وقت نذری میدن ، بابای من تا صبح از خستگی و کمردرد خوابش نمی بره ؛ 

کاش هیچ وقت نذری ندن .

 

 

بیاییم هنگامی که بعد از اتمام مراسم به خانه های خود باز می گردیم ، به این فکر کنیم که نیمه‌های شب که همه به خانه می روند افرادی می آیند خیابان‌های شهر را که از لیوان‌های یکبار مصرف و ظروف خالی نذری پر شده تمیز می کنند تا صبح فردا خبری از آن همه زباله نباشد و چهره شهر دوباره طراوت و زیبایی خود را باز یابد .

 

یادمان نرود زندگی رفتگر ، خش خش جاروست و اگر فرصتی برایش باقی بماند نفسی می‌کشد ، استراحتی می‌کند و حاصل زحمتش را به خانه می‌برد‌ ، این شب ها به فکر آن ها نیز باشیم‌ .

در این شبهای عزیز با هر نیتی که در عزاداریها شرکت می کنید لطفا ظروف یکبار مصرف رو داخل سطلهای زباله بندازید .