شب گذشته دو نفر از اوباش نقابدار ناشناس با ورود مخفیانه به حریم خصوصی یکی از منازل مسکونی روستای کارکنده از توابع بخش مرکزی شهرستان بندرگز، پس از بستن دست و پای همسر صاحبخانه ، اقدام به ضرب و جرح زن میانسال نموده و با ایجاد رعب و وحشت، مقادیری طلا را به سرقت بردند.

به گزارش کناره، جسارت سارقان مسلح به سلاح سرد به اندازه ای بود که بدون استرس و در کمال آرامش، زن صاحبخانه را که در خانه تنها بود، در نهایت وحشی گری از داخل اتاق به حیاط منزل کشانده و پس از سرقت به آرامی از منزل خارج شدند.
این در حالی است که دو ماه قبل نیز منزل مسکونی دیگری در همین روستا هدف دستبرد سارقان قرار گرفته و خسارات مادی فراوانی به صاحب بیت وارد کردند.
اگر چه باید اذعان داشت که هیچ نقطه ای در دنیا از تیر رس رفتارهای مجرمانه ی بر هم زندگان امنیت اجتماعی خارج نیست اما جولان بدون استرس سارقان و سالبان آرامش روانی مردم در ایران اسلامی که مدعی برقراری امنیت در منطقه است جای سوالات بسیاری را در ذهن بر جای می‌گذارد.
چند ماه قبل نیز رجز خوانی های رسانه ای اوباش مازندران که اخبار آن در سطح بسیار گسترده ای در کشور منتشر شده بود، سبب ایجاد ناامنی روانی و اجتماعی شهروندان شمال کشور شد که با برخورد قاطعانه و بدون اغماض نیروی انتظامی در نطفه خفه شد که در جای خود شایان تقدیر و دست مریزاد است.
بر اساس یک مثال قدیمی همگان بر این باورند که " لشگر بدون مرگ نمی شود " و جرم و بزه و وجود تبهکاران نیز بخشی از وصله های نامیمون اجتماعات انسانی محسوب می شود اما اگر از زاویه ای دیگر به موضوع بنگریم خواهیم دید که بسیاری از تبهکاران، مجرمان و بر هم زندگان امنیت اجتماعی، اگر چه در ابتدای کار با برخورد طوفانی و قاطع نهادهای قانونی و انتظامی مواجه شده و از سوی دستگاه قضا به تحمل حبس و تنبیهات معمول محکوم می شوند اما پس از مدت کوتاهی و به بهانه ی کاهش ازدحام زندان ها، بدون اِعمال اقدامات تربیتی مناسب و کافی و با بهره گیری از قانون " بند باز "، در جامعه رها سازی شده و سبب کاهش و یا سلب اعتماد شهروندان نسبت به شمشیر های برنده ی عدالت در برخورد با مجرمان و خاطیان می شوند که این امر احساس امنیت اجتماعی و روانی در جامعه را به شدت با آسیب مواجه کرده است.
بی شک آنچه مطمع نظر مردم و شهروندان است، اجرای بدون مسامحه و اغماض مجریان قوانین و احکام انتظامی و قضایی در قبال اندک فریب خوردگانی است که با بهره‌گیری از تفکرات بیمار در پی سلب آرامش شهروندان و ایجاد بدبینی در ذهن حکومت شوندگان نسبت به حاکمان هستند هر چند ذهن بیمار را درمانی جز نابودی قابل تصور نیست.

 

منبع:صیدنیوز