فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت طی یادداشتی در تشریح مفهوم «وفاق ملی» به شرح زیر نوشته است:
یکی از ضرورت‌های مسلم حکمرانی در دنیای پرتحول امروز، برخورداری از پشتوانه‌ای عمیق و ماندگار در درون جامعه است؛ پشتوانه‌ای که نه در منابع طبیعی خلاصه می‌شود و نه در ابزار‌های قدرت، بلکه در سرمایه اجتماعی ریشه دارد. سرمایه‌ای که از دل اعتماد، همبستگی، مشارکت و امید اجتماعی شکل می‌گیرد و تنها در پرتو آن می‌توان مسیر دشوار پیشرفت و توسعه را هموار کرد.
دولت چهاردهم با درک عمیق شرایط کنونی کشور و محیط پیرامونی، شعار «وفاق ملی» را به‌عنوان قطب‌نمای حرکت خود برگزید؛ شعاری که معنای آن چیزی فراتر از وحدت ظاهری یا اجماع سیاسی است. وفاق ملی یعنی بازیابی پیوند‌های اعتماد میان مردم و حاکمیت، شنیدن صدا‌های مختلف، کاهش شکاف‌های اجتماعی و تکیه بر ظرفیت‌های داخلی برای حل مسائل ملی. در چنین بستری است که سرمایه اجتماعی معنا می‌یابد و به کار می‌افتد.
تجربه سال‌های اخیر به ما آموخت که هرگاه به سرمایه اجتماعی بی‌اعتنا بوده‌ایم یا آن را صرفاً به مقاطع انتخاباتی محدود کرده‌ایم، در مدیریت بحران‌ها آسیب‌پذیرتر و ناتوان‌تر ظاهر شده‌ایم. اکنون بازسازی این سرمایه نیازمند صداقت، شفافیت، مسئولیت‌پذیری و برنامه‌ریزی بر اساس واقعیات کشور است؛ نه بر مبنای امید‌های کاذب یا شرطی‌سازی جامعه نسبت به متغیر‌های بیرونی.
در همین چهارچوب دولت چهاردهم با تأکید بر خط مشی استقلال‌طلبانه و اتکا به توان داخلی، بار دیگر بر این اصل پافشاری دارد که امور کشور نباید به گفت و گوهای خارجی گره زده شود. بی‌تردید گفت‌و‌گو و تعامل با جهان، بویژه در حوزه‌هایی نظیر برنامه هسته‌ای، بخشی از دیپلماسی فعال جمهوری اسلامی ایران است و با اقتدار و تدبیر پیگیری می‌شود. اما این مسیر هرگز نمی‌تواند جایگزین سیاست‌گذاری مستقل و درون‌زا در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی شود.
وفاق ملی بدون اعتماد عمومی ممکن نیست. اعتماد عمومی نیز تنها زمانی شکل می‌گیرد که مردم ببینند دولت نه منتظر گشایش‌های بیرونی، بلکه در میدان عمل و با تمام توان در حال حل مشکلات داخلی است. به‌کارگیری نخبگان، بهره‌مندی از ظرفیت‌های بومی، حمایت از تولید، مقابله با فساد، و گسترش عدالت همه عناصر کلیدی در تقویت سرمایه اجتماعی و تحقق وفاق ملی هستند.
دولت چهاردهم خود را متعهد می‌داند مسیر توسعه را با مشارکت و برای مردم طی کند. این تعهد، در گفتار و رفتار و تصمیم‌گیری‌های کلان کشور متجلی خواهد بود. هیچ دولتی بدون حمایت مردمی نمی‌تواند مسیر اصلاح و پیشرفت را طی کند و هیچ مردمی بدون حس تعلق و نقش‌آفرینی در اداره کشور، نمی‌توانند نسبت به آینده امیدوار باشند.
از این‌رو دولت وفاق ملی بر آن است تا نه فقط در سخن، بلکه در عمل، سازوکار‌های حضور واقعی مردم در تصمیم‌سازی و نظارت عمومی را تقویت کند. سرمایه اجتماعی زمانی زنده و پویاست که مردم بدانند رأی، نظر، نقد و همراهی‌شان تأثیرگذار است.
آینده ایران در گرو همدلی، مشارکت، و تکیه بر ظرفیت‌های خودمان است. مذاکرات می‌آیند و می‌روند، اما اگر سرمایه اجتماعی فرسوده شود، بازسازی آن به‌مراتب دشوارتر خواهد بود. راه‌حل پیشرفت پایدار، نه در انتظار نتایج بیرونی، بلکه در اعتماد متقابل، وفاق ملی و اراده‌ای جمعی برای ساختن فردای بهتر نهفته است.