اگر کابل های موجود در بستر اقیانوس و ایمپلنت های پزشکی می توانستند خود را پس از وارد آمدن آسیب ترمیم نمایند آنگاه قطعا زندگی گلستان می شد و دیگر نیازی نبود که برای حل مشکل به اعماق اقیانوس سفر کرد یا اینکه خطر جراحی های پیچیده و سنگین را به جان خرید.

به گزارش کناره ، حالا دانشمندان دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا چنین رویایی را محقق کرده اند. آنها نوعی پلیمر منعطف ساخته اند که پس از قرار گرفتن در معرض آب و اندک فشاری خود را ترمیم می کند و برپایه شکل کلی بدن ماهی های مرکب ساخته شده است.

این تیم تحقیق که سرپرستی آن را پروفسور ملیک دمیرل بر عهده داشته کار خود را با جمع آوری نمونه هایی از دندانه های مکنده سطح بدن اختاپوس از اقصی نقاط دنیا آغاز کرد. هرچند که ترکیب دقیق دندانه های گردآوری شده از حیوانی به حیوان دیگر متفاوت بود، اما مشخص گردید همه آنها حاوی یک پروتپین ویژه هستند که خاصیت خود ترمیمی را به این آبزیان می بخشد.

اما میزان این پروتئین در هر کدام از اختاپوس های بررسی شده بسیار اندک بود و این یعنی برای به دست آوردن میزان قابل قبول و موثری از این ماده لازم است که تعداد زیادی از این جانور مورد استفاده قرار گیرد.

در مقابل دانشمندان از نوعی باکتری برای تولید این پروتئین در محیط آزمایشگاهی بهره گرفتند تا از آن در ساخت پلیمر مورد نظر خود استفاده نمایند.

نتیجه کار چون از دو بخش ساخته شده کو پلیمر خوانده می شود؛ نخست یک بخش نظام مند که از رشته های آمینو اسید با پیوند های هیدروژنی ساخته شده و دیگری پروتین ترمیم کننده که شکلی بی نظم دارد.

در تست های آزمایشگاهی نمونه ای از این ماده نخست به دو نیم برش داده شد و سپس روی نقاط برش اندکی آب گرم ریخته شد و فشار مختصری وارد گردید.

همین امر باعث گردید که این دو قسمت بار دیگر به یکدیگر متصل شوند و زمانی که دانشمندان نمونه های ترمیم شده را در معرض تست های تعلیق وزن قرار دادند دریافتند که استحکام آن درست هم اندازه با قبل از زمان برش خوردنش است.

پروفسور دمیرل در این رابطه گفت: «شاید روزی بتوانیم از این ماده برای درمان زخم ها یا موارد دیگر استفاده نماییمو ما به چنین آینده ای کاملا امیدواریم.»