به گزارش کناره به نقل از سرویس اجتماعی رادکانا، لاستیک بازی یکی از بازی های جذاب و دوست داشتنی دوران کودکی دهه شصتی ها بود که خاطرات خوب و خوش زیادی را برای یکایک این عزیزان به یادگار گذاشت.

خاطراتی که با هر چرخش لاستیک بارها شور و شوق بازی کودکانه را در دلهامان زنده می کند که گویی اندک زمانی پیش در کوچه پس کوچه های محله کودکی مان در حال دویدن در پی لاستیک هایمان بودیم.

صفایی داشت لاستیک های کودکی مان؛ لاستیک های بزرگ و کوچکی که حکم خودرویی را برایمان داشت.

آنچنان با لاستیک هامان در کوچه پس کوچه های کودکی مان می دویدیم گویی پشت فرمان ماشین های آرزوهامان لک لک کنان، دور دور کنان و بوق بوق کنان در حال گذریم.

یاد آن روزها بخیر بزرگترین آرزومان داشتن یک دوچرخه و یا ساده تر از آن یک لاستیک بود.

کیلومترها با لاستیک های کهنه دوچرخه و ماشین می دویدیم بدون خستگی اما شادی در وجودمان موج میزد.

تمام آرزوهامان را خودمان می ساختیم نه تبلتی، نه کامپیوتری و نه…

دیگر از آن کوچه های خاکی بی آلایش و ساده خبری نیست…

دیگر بازیهای کودکانه مان به باد فراموشی سپرده شدند…

بهترین اسباب بازی کودکی مان هامان خریدنی نبودند…

لاستیک کهنه ی دوچرخه و تکه چوبی، تمام ساعات کودکی مان را پر از شادی و شور و نشاط می کرد.

کودکان دیروز قانع بودند؛ نه گوشی، نه کامپیوتری، نه پلی استیشنی و نه تب لتی بود، ولی همیشه شاد بودند چون قانع و کم توقع بودند.

نویسنده رادکانا: یعقوب محمودی