به گزارش کناره،  ای مرده شور ترکیب و صدایت را ببرد... نه آقا جان با شما نیستم. منظورم قلیان است که هر جا پا می گذاریم صدای ناهنجار و بوی گندش فضا را پر کرده است و خلق الله همه در فاز قلیان هستند و به قولی« هر که را می نگرم در بر او قلیان است!» ما نفهمیدیم این خانواده هایی که با قلیان به پارک می روند قصد دارند هوایی عوض کنند یا هوای پارک را عوض کنند؟!

سالی 65 میلیارد نخ سیگار در مملکت دود می شود؛ آلودگی هوا هم در حال آچار کشی شش های ملت است. آن وقت ملت این دود قلیان را کجای شش شان جا می دهند از دایره فهم بشری ناقص ما خارج است؟!

هر چند اطلاعات دقیقی در خصوص خاستگاه قلیان وجود ندارد و هنوز هیچ کشور آن را به نام خودش در یونسکو ثبت نکرده است ولی هر کس که برای اولین بار صدای قل قل این ناهنجار را در آورد کار درستی نکرد.

ان شاالله خیر نبیند. البته در گذشته که مردم سرگرمی چندانی نداشتند باز هم استعمال دخانیات و قلیان فراگیر نبود و هر از گاه آن هم تفننی دو تا پک به قلیان می زدند.

چرا که قدیم این طور نبود ملت تا بوق سگ بیدار باشند؛ هی کانال تلویزیونی عوض کنند یا در گروه های مختلف و فضای مجازی سرک بکشند و نصف شب تازه ذغال قلیان را عوض کنند و تنباکوی عصاره زیتون اسپانیایی یا اکالیپتوس زرد روی آن بگذارند.

قبلاً طرف خسته و کوفته از سرکار بر می گشت و بعد از شام بانوی منزل قلیان چاق می کرد آن هم با تنباکوی خوانسار . آقا هم هنوز دو تا کام نگرفته بدون مسواک و نخ دندان خوابش می برد و همان جا روی زمین می خوابید و خواب هفت تا پادشاه را می دید.

اما الان دوره زمانه پشت رو شده و قلیان به یکی از اولویت های اولیه نسل جوان بدل شده است و استعمال قلیان در تراس، زیرزمین، حیاط، اطاق خواب، دالان، تختگاه، ایوان، مهتابی، بهار خواب، حوضخانه، حمام ، خوابگاه، پارک، جنگل، کوه، رستوران و حتی در خودرو امری طبیعی تلقی می شود.

فکر کنم تنها جایی که قلیان هنوز فتح نکرده است سینما و فرودگاه است! شوربختانه گرفتار شدن در دام قلیان نیازی به طی سیر طبیعی «مصرف یواشکی»، «گرایش به مصرف»، «مصرف آزمایشی»، «مصرف گاهگاهی و تفننی»، «سوءمصرف» و «وابستگی» دیده نمی شود و هر کس یکی دو بار پک بزند، مشتری دائم می شود!

کار تا جایی بیخ پیدا کرده که خانم دکتر ورا سیلوا، رئیس دبیرخانه کنوانسیون منع دخانیات سازمان بهداشت جهانی هم  از افزایش استعمال دخانیات و قلیان در کشور نگران شده و در این خصوص هشدار داده است. ( روزنامه جوان -30 دی 94)

از سویی مبارزه با این پدیده هم گرفتاری های خودش را دارد. لاکردار عین مشک پاره است! جلوی مصرف آن را در قهوه خانه ها می گیرند، صدای قهوه چی ها در می آید. مصرف آن در مکان های تفریحی ممنوع می شود، مصرف سایر مواد خاک برسری بالا می رود. جلوی قاچاق تنباکوی میوه های را می گیرند، نوع روان گردان آن ظهور می کند. جلوی واردات ذغال چینی را می گیرند، درخت های نارنج شیراز به ذغال تبدیل می شوند و باقی داستان ...

هر چند برگزاری سمینار، همایش، کنسرسیوم، تشکیل کمیته ملی مبارزه با قلیان ، نشست های تخصصی ، برنامه های تلویزیونی و ... در کاهش مصرف قلیان بی تاثیر نیست و اگر این برنامه ها برای قلیانی ها آب ندارد برای عده ای نان دارد؛ ولی حقیر بر اساس رسم معهود و شیوه مالوف چند راهکار کاربردی ارائه می کند:

الف) راه اندازی خط ملی قلیان: بعد از راه اندازی خط ملی اعتیاد به شماره 09628 و ارایه خدمات مشاوره ای رایگان به عزیزان معتاد، پیشنهاد می شود خط ملی قلیان هم راه اندازی شود. جای دوری نمی رود.

ب) اعطای وام و شغل: پرداخت وام اشتغال، مسکن مهر و وعده عدم حذف یارانه می تواند در ترک قلیان موثر باشد.

پ) اعلام آمار دقیق و مشخص در خصوص مضرات قلیان: یکی دیگر از دلایلی که باعث می شود از گرایش جوانان به قلیان کاسته نشود، عدم اعلام دقیق میزان و تعداد مواد سمی موجود در قلیان است.

یک روز اعلام می شود 4000 نوع ماده سمی و 70 نوع ماده سرطان زا در قلیان وجود دارد؛ روز دیگر اعلام می شود بیش از 600 نوع ماده سمی و 17 نوع ماده سرطان زا!

یک پزشک هر وعده قلیان را معادل کشیدن 100 سیگار اعلام می کند و دیگری معادل یک پاکت. یک کارشناس تولید دود قلیان را 10 لیتر و دیگری 20 لیتر عنوان می کند.

خلاصه اینکه تکلیف دوستان قلیانی هنوز مشخص نیست. فلذا پیشنهاد می شود مراجع ذیصلاح اول سنگ هایشان را با هم وابکنند و آمارشان را یک کاسه کنند، بعد در مورد مضرات قلیان اظهار نظر کنند!/گلستان ما