به گزارش کناره، روز والنتاین یا روز عشاق و یا روز عشق‌ورزی، در فرهنگ مسیحی سده های میانه و سپس فرهنگ مدرن غربی روز ابراز عشق است. این مناسبت هر سال در روز ۱۴ فوریه (۲۵ بهمن‌ماه و بعضی سال‌ها ۲۶ بهمن‌ماه) برگزار می شود.

سابقهٔ تاریخی روز والنتین به جشنی که به افتخار قدیس والنتین در کلیساهای کاتولیک برگزار می‌شد، باز می‌گردد. روز والنتین برگرفته از سنن روم باستان و مسیحیت می باشد.

از جمله نشانه های با کلاس بودن از نوع خفن، بزرگ‌داشت عشقولانه‌ی ولنتاین است. جالب است بدانید کسانی که به شدت به موضوع ایرانی بودن و هخامنشی بودن و ایران باستان بودن تعصب نشان می‌دهند و با هرگونه فرهنگ غیر ایرانی که از جاهای دیگر آمده باشد به شدت مخالف هستند، نسبت به این یکی خیلی ارادت نشان می دهند.

همان‌هایی که بسیاری از مراسمات مذهبی و دینی را از عرب ها می دانند و می گویند ما عرب نیستیم و از این حرف‌ها، ماجرای ولنتاین که می‌شود دراز به دراز به سمت تابلوهای روم باستان و هرچه کلیسا است بر زمین می‌افتند و خاک پای آن‌ها را بر چشم می‌کشند.

اما کمتر کسی است که بداند در ایران باستان، نه چون رومیان از سه قرن پس از میلاد!، که از بیست قرن پیش از میلاد، روزی موسوم به روز عشق بوده است!

و متاسفانه این فرهنگ علاوه بر شهرهای بزرگ در شهرهای کوچکتر هم نفوذ پیدا کرده است.

تاسف بار است که فکر کنیم مرغ همسایه غاز است!

برای اینکه ملتی در تفکر عقیم شود، باید هویت فرهنگی تاریخی را از او گرفت. فرهنگ مهم ترین عامل در حیات، رشد، بالندگی یا نابودی ملت ها است. هویت هر ملتی در تاریخ آن ملت نهاده شده است.

اقوامی که در تاریخ از جایگاه شامخی برخوردارند،کسانی هستند که توانسته اند به شیوه مؤثرتری خود، فرهنگ و اسطوره های باستانی خود را معرفی کنند و حیات خود را تا ارتفاع یک افسانه بالا برند. آنچه برای معاصرین و آیندگان حائز اهمیت است، عدد افراد یک ملت و تعداد سربازانی که در جنگ کشته شده اند نیست؛ بلکه ارزشی است که آن ملت در زرادخانه فرهنگی بشریت دارد.

ملت ایران از جمله ملت هایی است که زندگی اش با جشن و شادمانی پیوند فراوانی داشته است، به مناسبت های گوناگون جشن می گرفتند و با سرور و شادمانی روزگار می گذرانده اند. این جشن ها نشان دهنده فرهنگ، نحوه زندگی، خلق و خوی، فلسفه حیات و در کل جهان بینی ایرانیان باستان است. از آنجایی که ما با فرهنگ باستانی خود ناآشناییم، شکوه و زیبایی این فرهنگ با ما بیگانه شده است.

شاید هنوز دیر نشده باشد که روز عشق را از ۲۵ بهمن (Valentine) به 5 اسفند (سپندار مذگان ایرانیان باستان) منتقل کنیم.

بیایید از همین حالا برای معرفی این روز به دوستان و آشنایان تلاش کنیم. بیایید در وبلاگ ها و سایتهایمان در موردش توضیح دهیم، امسال «سپندارمذگان» یا «اسفندارمذگان» را جشن بگیریم، شاد باشیم و به تاریخ و فرهنگ کشورمان افتخار کنیم.

نمونه ای از بازار داغ والنتاین در شهر دارالمومنین گرگان؛

عکس: فائزه کابلی

انتهای پیام/